AFFETMEK

İnsan garip ve karmaşık bir varlıktır. Birkaç insanı lüks bir villaya koysanız ve onlara hiç bir iş yüklemeden hazır bir hayat sunsanız, bir süre sonra mutlaka kavga edecek bir şey bulurlar. Özellikle iş sorumluluğu, çıkar çatışmaları, trafik yoğunluğu gibi faktörler eklenince çatışma kaçınılmaz olur. Bazen niyetler iyi bile olsa farklı bakış açıları zıtlaşmalara ve sonunda ayrılıklara neden olabiliyor.

Bu çatışmaların sonucunda iletişim kesilirse bu durumda en çok zarar gören yine biz oluruz. Küs kalmak, düşmanlık ve kin insanı çok yoran duygulardır. İnsanda büyük bir gerilime neden olurlar. Kavgalı olduğumuz kişilerle değil çatışmak, aynı ortamda kalmak, hatta karşılaşmak bile bizi gerer. O nedenle aslında kin güderek ve düşmanlık ederek aslında kendimizi cezalandırırız. Bazen o kişilerden uzaklaşmak bile yetmez ve aklımız kilometrelerce uzakta hatta tatilde olsak bile o kişiyle konuyla meşgul olur.

En güzeli problemleri daha olmadan önleyebilmektir . Ancak sorun ortaya çıkmışsa en güzeli onu ortadan kaldırmaktır. Sorun etmemek ve eğer sorun ortaya çıktıysa affetmek ilk önce bizim zihnimizi rahatlatır. İşyerindeki rutin problemlerin üstüne belki de hiç yoktan ortaya çıkan sorunlar gerçek sorunlarımızla ilgilenmemizi de engeller.

İnsanın her zaman ılımlı ve yumuşak olması diğer insanlar tarafından hakkının yenmesine neden olabilir. Ancak her şeyi sorun etmek ve çatışmaları derinleştirmek ilk önce bize zarar verir. Üstelik bazen karşımızdakilerin ruhu bile duymaz