Eskiden insanlar dışarılarda oyunlar oynayıp sohbet ederlerdi. Eskiden çocuklar dışarı çıkarlardı ve hiç sıkılmadan oyun oynarlardı. Akşam ezanına kadar sıkılmadan gülerek sevinçli ve mutlu bir şekilde oyun oynarlardı. Akşam ezanından sonra hiç bir çocuk eve gitmezdi çünkü o akşam ezanı tam okunduğunda giderlerdi evlerine.  İnsanların birbirine güveni vardı. Kendi çocuklarını rahat bir şekilde komşularına emanet ederlerdi. Çünkü herkes birbirini çok iyi tanırdı. Çocuklar dışarıya çıktıkları zaman saklambaç, elim sende, körebe, istop, 9 taş, 5 taş, yerden yüksek, simit, misket, uzun eşek, yakar top, seksek ve daha nice oyun oynarlardı. Önceden açık hava tiyatroları ve açık hava sinemaları da olurdu. Açık hava tiyatrosunda Hacivat ve Karagöz, Meddah oyunları oynanır ve izlenirdi. Açık hava sinemasında ise Al Yazmalım, Kaynanalar, Evcilik Oyunu  gibi filmler izlenirdi. Bayram yaklaştığı zaman alınan kıyafetler bayram gününe kadar giyilmezdi. Bayram sabahı bütün çocuklar yeni kıyafetlerini giyer ve aile büyüklerini ziyarete giderlerdi. Artık o eski zamanlar yok herkesin elinde telefon ve  bilgisayar var. Dışarıya çıkmıyorlar, sohbet etmeyi bilmiyorlar. Bilgisayar ve telefondan oyunlar oynuyorlar. Çocuklar eve kapanmış telefon ellerinden düşmüyor. Dışarı çıkma istekleri yok. Film izlemek için sinemaya gitme gereği duyulmuyor evde oturdukları yerde telefon ve bilgisayardan açıp izliyorlar. Tiyatro nedir bilmiyorlar. Elim sende, körebe, saklambaç gibi oyunları bilmiyorlar. Bayram zamanı geldiğinde aile büyüklerini ziyarete gitmek yerine telefon ile arayıp bayramını kutluyorlar.