Bu hayatta neden zengin-fakir ayrımı var? Cebimizdeki parayla mı ölçülüyor değerimiz? Gerçi artık şu devirde aldığımız nefesten bile para alacak olduklarına göre, parayla ölçülmemiz normal bir durum gibi gelmeye başladı.

Ama öyle ki; zengin fakir ayrımı yapacak olursak eğer insanın cebindekine değil, yüreğindeki zenginliğe bakılmalı. Sen yüreğini iyilikle doldurursan eğer, hayata bakışın merhametli, vicdanlı, iyilik dolu olursa senden zengini yoktur!

Gönlü zengin insan diye bir tabir var herkes bilir. Peki neyi kasdetiyor bu tabir? Gönlü zengin olmak nedir? Gönlümüzün zengin olması için ne yapmamız gerekiyor? Bunun en doğru açıklaması, zengin olmadığı halde, ihtiyacı olana yardım etmek için çırpınan, paylaşmayı, vermeyi, koruyup kollamayı seven, gönlü güzel insan olmaktır…

Yüreğimiz iyilikle dolu olduğu zaman çevremize de iyilikle bakar, iyilik saçarız. Her yaptığımız iyilik de bize aynı şekilde geriye döner. Hiç denediniz mi? Tanıdık tanımadık farketmez, karşılık beklemeden iyilik yapmayı denediniz mi? Yolda yardıma ihtiyacı olan birini gördüğünüzde elinizi uzattınız mı?

Aradaki fark aslında tam olarak şu: Yolda dilenen biri olur, parası olan insan çıkartır cebinden para verir geçer gider… Parası olmayansa eğer cesaretini toplayabilirse gider derdini sıkıntısını sorar. Ona yardımcı olabilecek bir şeyler arar kendinde.

Cepte para olmasından çok vicdanda zenginliğin olması her şeyden daha üstün bana göre. Mevlana’nın da dediği gibi: Cebi zengin fakat ruhu fakir olan insanın hali çok rezil! Çünkü o; her şeyin fiyatını bilir, değerini değil…