Bir insana ne kadar fazla değer yüklersen o kadar fazla zarar görürsün. Tabii, bu verdiğin değerin kıymetini bilmiyorsa zararlı çıkarsın. Bugüne kadar kime değer verdiysek, kimi daha çok sevdiysek onlar üzüp çıkıp gittiler hayatımızdan değil mi? Ama iyi kalpli, saf, temiz insanlar hala anlamamakta ısrar ediyor herkese güvenilmemesi gerektiğini…
Kalbi temiz olanın hikayesi mutlu sondur hep. Ama o sona ulaşana kadar yaşadığı zorluklar karşısında, kendinden bir şey kaybetmeden dimdik durması, sabretmesi gerekir. Böyle insanlar genelde kendilerine kızarlar. Neden bu kadar iyiyim? Neden hep ben üzülmek zorundayım? Tüm yaşadıklarını göz önünde bulundurarak kötü olmaya bile niyetlenirler. Çünkü artık iyiler değil, kötüler kazanmakta!
Her ne kadar kötü davranmaya çalışsa da yapamaz. Çünkü çok iyi bilir, birini üzdüğü, ufacık bir şekilde bile olsa kalbini kırdığı zaman, o yaptığı kötülük dönüp dolaşıp ona geri gelecek. Ve zaten bir kötülük yapsa içi içini yiyecek. Her zaman bir vicdan rahatsızlığı kalacak o kalbi temiz insanda.
Karşımızdaki bir insan hata yaptığında, o kişiye ikinci bir şansı her zaman tanıyoruz. Hatta bu üç, dört diye de uzayıp gidiyor. Neden peki? Kaybetmek istemediğimizden mi? Evet değil mi? Çünkü değer veriyoruz ve kaybetmek istemiyoruz. Peki o değerin sana verilmediğinin ne zaman farkına varacaksın güzel insan?
Hayatımıza birilerini dahil ettiğimizde kim, nedir, nasıl davranır bilemiyoruz. En başında anlamaktan bahsetmiştim. İşte anlamak burada devreye giriyor. Bir insanın başına ne kadar kötü bir şey gelirse insanlardan yana, o kişi o kadar çok akıllanır. İnsan sarrafıyım derler ya, ilk bakışta kimin ne olduğunu anlayabilir akıllanırsa.
Ama artık göz açmanın zamanı gelmedi mi? Özellikle böyle bir devirde. Kadın erkek fark etmez. Yolda yürümekten korktuğumuz şu zamanda, kimseye güvenmemek gerektiğini bildiğimiz halde, temiz kalpliliğimizi kaybetmeden, bir tık açalım gözümüzü. Açalım ki yeniden yeniden üzülmeyelim.
Geceleri kafanızı yastığa koyduğunuzda vicdanınız her zaman rahat olsun. Unutmayın, hikayenin sonu güzel bitecek…
Bir insana ne kadar fazla değer yüklersen o kadar fazla zarar görürsün. Tabii, bu verdiğin değerin kıymetini bilmiyorsa zararlı çıkarsın. Bugüne kadar kime değer verdiysek, kimi daha çok sevdiysek onlar üzüp çıkıp gittiler hayatımızdan değil mi? Ama iyi kalpli, saf, temiz insanlar hala anlamamakta ısrar ediyor herkese güvenilmemesi gerektiğini…
Kalbi temiz olanın hikayesi mutlu sondur hep. Ama o sona ulaşana kadar yaşadığı zorluklar karşısında, kendinden bir şey kaybetmeden dimdik durması, sabretmesi gerekir. Böyle insanlar genelde kendilerine kızarlar. Neden bu kadar iyiyim? Neden hep ben üzülmek zorundayım? Tüm yaşadıklarını göz önünde bulundurarak kötü olmaya bile niyetlenirler. Çünkü artık iyiler değil, kötüler kazanmakta!
Her ne kadar kötü davranmaya çalışsa da yapamaz. Çünkü çok iyi bilir, birini üzdüğü, ufacık bir şekilde bile olsa kalbini kırdığı zaman, o yaptığı kötülük dönüp dolaşıp ona geri gelecek. Ve zaten bir kötülük yapsa içi içini yiyecek. Her zaman bir vicdan rahatsızlığı kalacak o kalbi temiz insanda.
Karşımızdaki bir insan hata yaptığında, o kişiye ikinci bir şansı her zaman tanıyoruz. Hatta bu üç, dört diye de uzayıp gidiyor. Neden peki? Kaybetmek istemediğimizden mi? Evet değil mi? Çünkü değer veriyoruz ve kaybetmek istemiyoruz. Peki o değerin sana verilmediğinin ne zaman farkına varacaksın güzel insan?
Hayatımıza birilerini dahil ettiğimizde kim, nedir, nasıl davranır bilemiyoruz. En başında anlamaktan bahsetmiştim. İşte anlamak burada devreye giriyor. Bir insanın başına ne kadar kötü bir şey gelirse insanlardan yana, o kişi o kadar çok akıllanır. İnsan sarrafıyım derler ya, ilk bakışta kimin ne olduğunu anlayabilir akıllanırsa.
Ama artık göz açmanın zamanı gelmedi mi? Özellikle böyle bir devirde. Kadın erkek fark etmez. Yolda yürümekten korktuğumuz şu zamanda, kimseye güvenmemek gerektiğini bildiğimiz halde, temiz kalpliliğimizi kaybetmeden, bir tık açalım gözümüzü. Açalım ki yeniden yeniden üzülmeyelim.
Geceleri kafanızı yastığa koyduğunuzda vicdanınız her zaman rahat olsun. Unutmayın, hikayenin sonu güzel bitecek…
YORUMLAR